Żegnamy zmarłego w dniu 29 kwietnia 2014., teoretyka muzyki i dziennikarza Reinharda Oehlschlägela, założyciela – w roku 1983 – i redaktora naczelnego opiniotwórczego pisma poświęconego muzyce współczesnej „MusikTexte” wydawanego w Kolonii. Honorowego członka Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM), założyciela – w 1991 roku – i wieloletniego redaktora naczelnego pierwszego pisma poświęconego muzyce współczesnej o zasięgu globalnym – World New Music Magazine. Reinhard Oehlschläger wielokrotnie odwiedzał festiwal „Warszawska Jesień”, pisał o tym festiwalu i o muzyce polskich kompozytorów. Promował polską muzykę współczesną zarówno na łamach stworzonego i prowadzonego przez siebie pisma jak i w niemieckim radiu, zamawiał audycje i artykuły u polskich muzykologów. Czas intelektualnego oddziaływania Zmarłego stanowi kolejny rozdział polsko-niemieckego dialogu kulturowego – okres przełomów estetycznych, kulturowych i politycznych, zaczynający się od połowy lat osiemdziesiątych i trwający do chwili obecnej. W Zmarłym tracimy Przyjaciela muzyki polskiej i wnikliwego obserwatora muzycznych idei.
Będziemy o Nim pamiętać.
Krzysztof Knittel – Polska Rada Muzyczna
Jerzy Kornowicz – Związek Kompozytorów Polskich
Maciej Żółtowski – Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej
* * *
Z wielki żalem zawiadamiamy, że 4 września 2014 roku odszedł od nas Profesor Włodzimierz Kotoński, wybitny kompozytor i pedagog, jedna z najważniejszych postaci polskiej muzyki, wychowawca kilku pokoleń kompozytorów, wieloletni Prezes i Członek Honorowy naszego Stowarzyszenia.
Zarząd PTMW
Z wielkim smutkiem żegnamy Włodzimierza Kotońskiego, wybitnego polskiego kompozytora. Był szczególnie pomocny i aktywny przy reaktywacji Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Kiedy zainicjowałem zorganizowanie PTMW po wieloletniej przerwie, Włodzimierz Kotoński stanął u mego boku i w trudnych czasach lat osiemdziesiątych pomagał swoim doświadczeniem i prestiżem swojej osobowości. Jego wkład w rozwój i kształt PTMW jest istotny.
Cenimy Go za Jego twórczość, zaangażowanie w pracy dydaktycznej i za koleżeńską postawę wobec młodych.
Będziemy pamiętać.
Zygmunt Krauze
* * *
W poniedziałek 3 sierpnia 2015 r. odszedł Profesor Adam Walaciński (1928-2015)*, wybitny kompozytor i krytyk muzyczny, uczeń Eugenii Umińskiej i Stefana Kisielewskiego, emerytowany profesor i prorektor (1993-96) Akademii Muzycznej w Krakowie, Członek PTMW.
* * *
5 stycznia 2016 r. w wieku 90 lat francuski zmarł dyrygent i kompozytor Pierre Boulez. Boulez czołowym twórcą powojennej awangardy. W 1960 roku władze francuskie zabroniły mu wjazdu do ojczyzny. Powodem takiej decyzji miało być sprzeciwienie się wojnie w Algierii. Od tego czasu dyrygent postanowił większość swojego życia spędzić w Niemczech. Boulez był wizjonerem. Namawiał do palenia oper i tworzenia nowych.
W 1967 roku został gościnnym dyrygentem Cleveland Orchestra. Rok później objął funkcję dyrektora BBC Symphony Orchestra i sprawował ją do 1974 roku. Został też dyrektorem i New York Philharmonic. W 1970 został dyrektorem Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (IRCAM) i sprawował tę funkcję do 1991. W 2012 roku minister kultury i dziedzictwa narodowego, Bogdan Zdrojewski, uhonorował kompozytora Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Medal wręczał ambasador RP we Francji, Tomasz Orłowski. Boulez występował z najznakomitszymi światowymi orkiestrami. Szczególnie zasłynął genialnymi interpretacjami utworów Arnolda Schoenberga, Igora Strawińskiego oraz Bela Bartoka.
* * *
20 stycznia 2016 r. w wieku 68 lat zmarł Kazimierz Kościukiewicz. Był członkiem Kapituły Wrocławskiej Nagrody Muzycznej i wiceprezesem Świdnickiego Towarzystwa Muzycznego, uczył na Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Urodził się 23 stycznia 1948 w Jaworze. Obronił dyplom na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury, ukończył także Studium Doktoranckie na Wydziale Filologicznym w Instytucie Bibliotekoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim oraz studia podyplomowe w zakresie zarządzania placówkami oświatowymi i kulturalnymi w AM we Wrocławiu.
Od 1987 roku pracował w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, ostatnio jako starszy wykładowca. Prowadził zajęcia na Wydziale Edukacji Muzycznej, Chóralistyki i Muzyki Kościelnej. W Filharmonii Wrocławskiej pracował jako kierownik programowy i pełnomocnik ds. festiwali, był zastępcą dyrektora festiwalu i kierownikiem literackiem w Operze Wrocławskiej.
W 1996 roku został dyrektorem Państwowej Szkoły Muzycznej I st. w Świdnicy, od 2003 także Społecznej Szkoły Muzycznej II st. w Świdnicy. Był współinicjatorem i organizatorem I Dni Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu (1983), Świdnickich Dni Muzyki Kameralnej (1997-98), Świdnickich Konfrontacji Młodych Skrzypków (od 2001), Dolnośląskiego Kolędowania w Świdnicy (od 2002).
Pisał także recenzje muzyczne, m.in. dla „Trybuny Opolskiej”, „Słowa Polskiego” „Ruchu Muzycznego”, „Odry”, „Rocznika Wrocławskiego”.
* * *
21 stycznia 2016 r. zmarł w wieku 73 lat Bogusław Kaczyński – dziennikarz, publicysta muzyczny i konferansjer zmarł 21 stycznia 2016 roku w Warszawie. Przez wiele lat był popularyzatorem opery, operetki i muzyki poważnej. Zasłynął jako autor popularnych programów w Telewizji Polskiej oraz słynnej serii płytowej „Bogusław Kaczyński – Złota Kolekcja”. Prowadził transmisje telewizyjne z najważniejszych wydarzeń muzycznych w kraju i za granicą.
* * *
Nie żyje sir Peter Maxwell Davies, jeden z czołowych brytyjskich kompozytorów zmarł 14 marca w wieku 81 lat po długiej walce z białaczką. Jego kompozycje wniosły niekwestionowany wkład w rozwój muzyki ostatniego półwiecza. On sam określany był mianem prowokatora, enfant terrible świata muzycznego. Napisał m.in. 10 symfonii i 6 oper. Ostatnia – dziecięca opera „The Hogboon” miała swoją premierą w londyńskim The Barbican w czerwcu zeszłego roku. W latach 2004-2014 sir Peter Maxwell Davies był nadwornym kompozytorem królowej Elżbiety II. Davies został uhonorowany licznymi tytułami doktora honoris causa w przeróżnych instytucjach, pomimo że był znany jako enfant terrible lat 60-tych, którego muzyka szokowała publiczność. Jego kompozycje często wykorzystywały ironiczne przeróbki znanych utworów, jak np. „Eight Songs for a Mad King” (1969), w których sparodiował „Mesjasza” Handla w podobnym styl, jak Jimi Hendrix przerobił hymn Stanów Zjednoczonych. Davies był również jednym z pierwszych kompozytorów, którzy założyli internetowe strony muzyczne – jego MaxOpus, z której można ściągać jego muzykę, powstała w 1996 roku.
* * *
Nie żyje kompozytor i dyrygent Stanisław Skrowaczewski. Miał 93 lata. Był pierwszym dyrygentem polskiej orkiestry symfonicznej we Wrocławiu i jedną z największych postaci współczesnej dyrygentury. Zmarł 21 lutego w Minneapolis. Stanisław Skrowaczewski należał do najważniejszych postaci w historii muzycznej Wrocławia. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku czterech lat. Mając lat siedem, skomponował pierwszy symfoniczny utwór, a cztery lata później debiutował jako pianista. Studiował kompozycję u Nadii Boulanger, uczestniczył także w założeniu awangardowej grupy Zodiaque w Paryżu. W 1946 roku został dyrygentem pierwszej polskiej orkiestry symfonicznej we Wrocławiu. Później był też dyrektorem Filharmonii Śląskiej w Katowicach, Filharmonii Krakowskiej, a także stałym dyrygentem Filharmonii Narodowej w Warszawie. Po zwycięstwie w Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim w Rzymie w 1956 r. i debiucie z Cleveland Orchestra w Stanach Zjednoczonych jego kariera nabrała jeszcze większego rozpędu. W roku 1960 objął stanowisko dyrektora muzycznego Minneapolis Symphony Orchestra (obecnie Minnesota Orchestra). Pełnił tę funkcję przez 19 lat. Współpracował z czołowymi orkiestrami na całym świecie, w tym z New York Philharmonic, London Symphony Orchestra, Philharmonia Orchestra, Royal Concertgebouw Orchestra, Berliner Philharmoniker, Wiener Philharmoniker. Występował w Operze Wiedeńskiej
i Metropolitan Opera, koncertował w Ameryce Północnej i Południowej, Australii, Azji. W ostatnich latach powracał jednak do Wrocławia – dyrygował zarówno w budynku Filharmonii na ul. Piłsudskiego, jak i w Narodowym Forum Muzyki. Jego ostatni wrocławski koncert odbył się w kwietniu 2016 roku. Maestro zadyrygował wówczas NFM Filharmonią Wrocławską, która wykonała VII Symfonię Antona Brucknera. Było to jedno z największych wydarzeń sezonu 2015/2016 – polski dyrygent uchodził w świecie za najwybitniejszego interpretatora dzieł niemieckiego kompozytora. Podczas ostatniej wizyty Stanisława Skrowaczewskiego we Wrocławiu przed gmachem NFM została odsłonięta dedykowana mu tablica z cyklu Osobowości Muzyczne NFM. Pracował do końca życia, będąc najstarszym aktywnie działającym dyrygentem
* * *
Kolejne smutne wieści dla polskiej kultury muzycznej. Wczoraj, po długiej chorobie, zmarła Elżbieta Chojnacka (10 września 1939 r. w Warszawie – 28 maja 2017 r. w Paryżu) – jedna z najwybitniejszych klawesynistek w historii tego instrumentu, członek honorowy Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Od lat mieszkała we Francji, największe sukcesy odnosiła na forum międzynarodowym. Specjalizowała się w wykonywaniu muzyki współczesnej. Była ważną postacią dla Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej m.in. jako wykładowca Wakacyjnych Kursów dla Młodych Kompozytorów organizowanych przez nasze Stowarzyszenie.
W dniu dzisiejszym artykuły poświęcone jej pamięci opublikowało m.in. Polskie Radio Program 2, Rzeczpospolita, Ruch Muzyczny.
* * *
W dniu 2 sierpnia 2017 r. zmarł prof. zw. dr hab. Jan Antoni Wichrowski
Kompozytor, wieloletni wybitny pedagog Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, wychowawca wielu pokoleń młodzieży akademickiej, juror konkursów muzycznych, laureat szeregu nagród i odznaczeń państwowych. Jego kompozycje były wykonywane na wielu prestiżowych festiwalach muzyki współczesnej, m.in. podczas Festiwalu „Warszawska Jesień”, Festiwalu „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu, a także we Francji, Stanach Zjednoczonych, Jugosławii, Niemczech, Finlandii i na Ukrainie.
W Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu ŚP. prof. Jan Antoni Wichrowski pracował od roku 1968, przechodząc kolejne szczeble awansu akademickiego. Pełnił funkcję prodziekana (1993-1996 i 2002-2005) oraz dziekana (1996-2002 i od 2005-2011) Wydziału Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Muzykoterapii.
W osobie Profesora Jana Antoniego Wichrowskiego wrocławskie środowisko muzyczne żegna wybitnego artystę i pedagoga, ale nade wszystko Człowieka wielkiego umysłu i serca.
* * *
Pierwszy raz spotkałam Franza Eckerta podczas festiwalu Światowe Dni MTMW w Oslo (1990). Był to mój pierwszy festiwal i Zgromadzenie Ogólne MTMW. Jako pierwszy delegat Polskiej sekcji miałam zaszczyt nominować dr Franza Eckerta na kandydata na Radcę Prawnego MTMW. Został wówczas wybrany na kolejną kadencję. Tak rozpoczęła się nasza muzyczna znajomość, właściwie przyjaźń, która przez długie lata była dla mnie jednym z fundamentów naszej wspólnoty muzyki współczesnej i MTMW. Mogę wspominać wiele spotkań z Franzem i jego rodziną. Miejsca szczególne, to Warszawa, Meksyk, Essen, Jokohama (pamiętny wybór Franza Eckerta na Członka Honorowego MTMW), Słowenia, jego dom rodzinny w Alland, Wrocław…. Część wspomnień udało się zapisać w pamiątkowych fotografiach, dużo z nich jest na FB.
Prof. dr Franz Eckert (14 listopada 1931 r. – 16 listopada 2017 r.) to barwna i wszechstronna postać – muzyk, prawnik o międzynarodowej reputacji, działacz społeczny, diakon Kościoła Rzymsko-Katolickiego służący w Bazylice Klein-Mariazell, członek Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. Pracował jako prawnik w rodzinnej firmie (jednej z najbardziej znanych spółek prawniczych w Austrii), współpracował z Konferencją Episkopatu Austrii, Unią Europejską (przy negocjacjach Traktatu Lizbońskiego), ze stowarzyszeniami muzycznymi – Jeneusse Musicales, Austriacką Sekcją MTMW i MTMW (Międzynarodowym Towarzystwem Muzyki Współczesnej) oraz był w Radzie Fundacji Albana Berga. Przez ponad 30 lat pełnił honorowo funkcję Radcy Prawnego MTMW.
Anna Dorota Władyczka
http://www.eckertfries.at/info_EN.html
https://de.wikipedia.org/wiki/Franz_Eckert_(Jurist)
http://www.absw.at/index.php/de/stiftung/stiftung-praesidium-kuratorium
https://bibliomusicasapienza.wordpress.com/perspectives-of-new-music/
https://www.erzdioezese-wien.at/site/home/nachrichten/article/61167.html
1 lipca 2019 r. w wieku 90 lat zmarł wybitny kompozytor, krytyk muzyczny, muzykolog, dramaturg, grafik i pedagog, autor szeregu monografii i artykułów poświęconych muzyce współczesnej i historii muzyki.
Bogusław Schaeffer, urodzony w 1929 roku był autorem ponad 17 książek, 650 prac graficznych, 550 kompozycji muzycznych, 44 dramatów. Fenomen Schaeffera tkwi w wielowymiarowości podejmowanych przez niego działań artystycznych, oraz w niezwykłej inwencji twórczej.
Choć znany jest przede wszystkim jako kompozytor, to także jego dorobek dramaturgiczny (m.in.”Scenariusz dla nieistniejącego, lecz możliwego aktora instrumentalnego”, “Audiencje”, “Kwartet dla czterech aktorów”, “Próby”) wystarczyłby na niejedną literacką biografię.
Bogusław Schaeffer był także doktorem filozofii, grafikiem, cenionym teoretykiem i krytykiem muzycznym. Jego praca “Nowa muzyka. Problemy współczesnej techniki kompozytorskiej” (1958) pozostaje wciąż podstawowym źródłem teoretycznym w tej dziedzinie, a “Introduction to Composition” (1976) jest jedynym w swoim rodzaju w światowej literaturze podręcznikiem kompozycji.
Przez dekady każda praca Schaeffera wywoływała duże zainteresowanie i wzbudzała zazwyczaj ogromne kontrowersje. Najwybitniejsze z setek jego kompozycji prezentowane były na wszystkich kontynentach. Podobnie jego sztuki wystawiane były na całym świecie, w tak oryginalnych językach, jak choćby estoński czy japoński.
https://www.polskieradio.pl/8/4933/Artykul/2333823,Boguslaw-Schaeffer-nie-zyje
Źródło: Dwójka, polskieradio.pl
Bogusław Schaeffer był Członkiem honorowym PTMW.
29 marca 2020 r. odszedł wybitny, polski Kompozytor i Dyrygent, prof. Krzysztof Penderecki. Absolwent klasy kompozycji w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie (1958), wieloletni wykładowca oraz rektor macierzystej uczelni.
Twórca wielu cenionych na całym świecie utworów, oper, symfonii, innych utworów orkiestrowych i koncertów instrumentalnych, utworów chóralnych, sakralnych i kameralnych. Jednym z najbardziej rozpoznawanych utworów jest, utrzymany w technice sonoryzmu, “Tren – ofiarom Hiroszimy”.
W 1996 roku Kompozytor skomponował symfonię-oratorium “Siedem bram Jerozolimy” na zamówienie miasta Jerozolimy z okazji jubileuszu 3000 lat Świętego Miasta. Laureat wielu znaczących nagród, m.in. Związku Kompozytorów Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO , Prix Italia, Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł, czy Nagrody Sacem dla najlepszej muzyki oryginalnej . Zdobywca czterech nagród Grammy, między innymi za utwór „Credo”.
Wielokrotnie odznaczany za swoje zasługi m. in. Nagrodą Państwową I stopnia, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodę Wielką Fundacji Kultury, Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Nagrodą Międzynarodowej Rady Muzycznej UNESCO, Orderem „Ordre de Mérite du Grand-Duché de Luxembourg”, Orderem Honorowym od Prezydenta Republiki Armenii, Nagrodą Polskiej Akademii Telewizyjnej Złoty Super Wiktor dla największej osobowości oraz wieloma innymi.
Kompozytor kilkakrotnie otrzymał też tytuł doktorat honoris causa z wielu uczelni na całym świecie, w tym Akademii Muzycznej w Warszawie, w Krakowie, w Gdańsku, Uniwersytetu w Rochester, Georgetown University w Waszyngtonie, The Kościuszko Foundation w Nowym Jorku, American Academy of Arts and Letters i innych.
Zmarł w rocznicę śmierci Karola Szymanowskiego.
Był m.in. Prezesem honorowym Związku Kompozytorów Polskich, członkiem honorowym Royal Academy of Music w Londynie, Polskiej Akademii Nauk, Członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej oraz honorowym Członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
Poniżej link do strony POLMIC
W styczniu 2021 r. odeszła Elżbieta Markowska, absolwentka Wydziału Muzykologii UW, była dyrektor Programu 2 Polskiego Radia. Pracowała w Polskim Radiu od 1970 roku. Jako dyrektor Dwójki w latach 1991-1995 stworzyła nową formułę tej anteny, opartą na muzyce poważnej, literaturze, informacji i publicystyce kulturalnej. Później kierowała naszym programem od sierpnia 1999 do początku 2007 roku. Stworzyła nową formułę tej anteny, opartą na muzyce poważnej, literaturze, informacji i publicystyce kulturalnej, jak podkreślił Program 2 PR.
Była autorką niezliczonych audycji, wywiadów i przedsięwzięć koncertowych. W radiowych archiwach pozostają jej rozmowy m.in. z Henrykiem Mikołajem Góreckim, Janem Krenzem, Witoldem Lutosławskim, Romanem Palestrem, Krzysztofem Pendereckim, Władysławem Szpilmanem, Pawłem Szymańskim. Ze wszystkim tymi twórcami i artystami pozostawała w osobistej, serdecznej przyjaźni. Z najwybitniejszych postaci polskiego życia kulturalnego zbudowała wokół Dwójki krąg jej wspaniałych przyjaciół - oprócz już wymienionych należeli do nich m.in. Andrzej Wajda, Wojciech Kilar, Julia Hartwig.
W formie książkowej opublikowała m.in. swoje rozmowy z Janem Krenzem, a także plon swoich badań nad życiem Witolda Lutosławskiego. Do ostatnich chwil pracowała nad publikacją Okupacyjne losy muzyków. Warszawa 1939-1945, wspólnie z Katarzyną Naliwajek-Mazurek. Była Prezes Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego (2015-2018) oraz Członek PTMW.
18 października zmarła etnomuzykolog prof. dr hab. Anna Czekanowska-Kuklińska (1929–2021), członek honorowy Związku Kompozytorów Polskich. Jako główna przedstawicielka slawistyki muzycznej w Polsce wiele studiów poświęciła badaniom nad pochodzeniem Słowian w perspektywie muzyczno-etnograficznej.
Studiowała muzykologię na Uniwersytecie Poznańskim, na Freie Universität w Berlinie oraz na uniwersytecie w Kolonii. W 1968 obroniła pracę habilitacyjną pt. Melodie wąskiego zakresu w krajach słowiańskich na Uniwersytecie Warszawskim. W 1975 uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 – profesora zwyczajnego.
Na Uniwersytecie Warszawskim pracowała w latach 1953-1999. Była współzałożycielką z Marianem Sobieskim pierwszego w Polsce Zakładu Muzyki Ludowej (Etnomuzykologii) na Uniwersytecie Warszawskim (od 1958). W latach 1969-1999 była kierownikiem Zakładu Etnomuzykologii, a latach 1975-1991 – dyrektorem Instytutu Muzykologii. Prowadziła liczne wykłady gościnne w Europie, Stanach Zjednoczonych i ZSRR. W latach 1999-2004 prowadziła wykłady oraz pełniła funkcję kierownika zakładu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 2004 wykładała w prywatnej uczelni akademickiej z prawem nadawania doktoratów Collegium Civitas.
Anna Czekanowska była członkiem Związku Kompozytorów Polskich (od 1967), Sekcji Polskiej Societe Internationale de Musique Contemporaine (od 1983), International Folk Music Council / International Council for Traditional Music (od 1957), European Seminar in Ethnomusicology (od 1982), Society for Ethnomusicology (od 1975), British Forum for Ethnomusicology (od 1998), Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1990), Towarzystwa Naukowego KUL (od 2003). Zasiadała w Zarządzie IFMC / ICTM (1976-1983) oraz ESEM (1990-1996), była wice-prezesem Sekcji Polskiej SIMC, członkiem honorowym ESEM (od 2002) i Sekcji Polskiej SIMC.
Źródło POLMIC
12 marca, 2022 r. zmarł członek PTMW, Ludwik Erhardt.
W 1985 roku otrzymał najwyższe związkowe wyróżnienie – doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich, a w 2007 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Dla ZKP miał wyjątkową zasługę w postaci książki 50 lat Związku Kompozytorów Polskich, w której jako redaktor zebrał fundamentalne informacje o działalności Związku w okresie 1945–1995.
W pamięci melomanów i ludzi związanych z muzyką pozostanie przede wszystkim jako redaktor naczelny najważniejszego pisma w dziedzinie muzyki poważnej „Ruchu Muzycznego”. Związany z nim był przez 50 lat, a przez blisko 40 lat pełnił funkcję redaktora naczelnego. „Ruch Muzyczny” Ludwika Erhardta przechodził różne koleje losu, zbierał różnorakie opinie, ale zawsze był punktem odniesienia dla naszego muzycznego życia. Jego okładkowe noty „Od redakcji” były prawdziwymi perełkami polskiej felietonistyki. A w cyklu artykułów pisanych przez autorów „Ruchu Muzycznego”, zebranych w dwóch tomach zatytułowanych Spacerem po historii muzyki, stworzył bezprecedensową, popularną ale niezwykle rzetelną historię muzyki dla każdego.
Pozostaną po Ludwiku Erhardzie również znakomite książki, bo był wybitnym pisarzem muzycznym, o znakomitym języku i przenikliwej inteligencji. To są zarówno świetne monografie – o Brahmsie czy Strawińskim – jak i zbiory jego publicystyki. Niezwykłą wartość miała wydana w 1975 roku jego książka Spotkania z Krzysztofem Pendereckim. Warto wspomnieć jeszcze o dwóch książkach – kompendiach muzyki: Muzyka w Polsce z 1974 roku i Sztuka dźwięku z roku 1980. Dzielił się w nich z czytelnikami swą rozległą i rzetelną wiedzą muzyczną oraz bogatym publicystycznym doświadczeniem.
Od dłuższego czasu wyłączony z bezpośredniego udziału w życiu muzycznym kontemplował przyrodę w swojej wiejskiej posiadłości na Dolnym Śląsku i na pewno słuchał wiele muzyki, o której zawsze pisał i mówił z największym znawstwem.
źródło: POLMIC
22 lipca zmarł Olgierd Pisarenko (1947 - 2022), muzykolog i publicysta, członek Związku Kompozytorów Polskich od 1981 roku. Jego pogrzeb odbędzie się w dniu 28 lipca (czwartek) o godz. 14.00 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Początek ceremonii w Domu Przedpogrzebowym znajdującym się na terenie cmentarza nieopodal bramy głównej.
Olgierd Pisarenko ukończył studia muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim.
Od 1972 współpracował z czasopismem „Ruch Muzyczny”. W latach 2008-2013 był redaktorem naczelnym. Autor licznych publikacji muzyczno-krytycznych oraz audycji radiowych.
Od 1972 związany był również z Międzynarodowym Festiwalem Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. W latach 1987-1995 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Repertuarowej festiwalu.
W 2007 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Żegnamy Go z wielkim żalem. Cześć Jego pamięci!
źródło: POLMIC